Iniochos is uiteraard al leuk vanwege de Griekse deelnemers, maar elk jaar zijn er ook zeer interessante internationale deelnemers. Dit jaar ging dat onder meer om Roemeense F-16’s, Saudische Typhoons en Rafales uit Quatar (De Israëlische F-16’s hadden om evidente redenen afgezegd). De oefening duurde 2 weken, en in beide weken werd een spottersdag georganiseerd op de woensdag, waar per dag ongeveer 500 spotters welkom zijn. Ik had gekozen voor de eerste dag op 10 april.
We kwamen redelijk op tijd aan (rond 08:15), maar dankzij indrukwekkende inefficiency van de Griekse bewaking duurde het ruim 2 uur voordat we daadwerkelijk het veld op konden (bij iedereen werd namelijk individueel gecheckt of het paspoortnummer overeen kwam met hetgeen vooraf opgegeven was, werd gecheckt of de betaling ook daadwerkelijk vooraf voldaan was, en werd ter plekke een bonnetje uitgeschreven). Tegen de tijd dat we daadwerkelijk richting de bussen konden, hoorden we de kisten al in de verte opstarten voor de ochtend-missie, en begonnen we toch echt wat zenuwachtig te worden of we nog wel op tijd zouden zijn.
Goed om te weten: net als veel velden in Griekenland, ligt de baan Noord-Zuid. Dat houdt in dat je ’s-morgens aan de Oost-kant van de baan met zon in de rug staat, en in de middag aan de West-kant. Gelukkig wordt hier rekening mee gehouden, en wordt iedereen eerst aan de Oost-kant gedropt, en rond het middag-uur verschijnen de bussen om iedereen naar de andere kant van de baan te transporteren. Ook goed om te weten, de baan ligt wat hoger dan de omliggende grasvelden, hetgeen inhoudt dat een opstapje geen overbodige luxe is (die had ik dus niet bij me). Gelukkig was het gras wel gemaaid op de plek waar de spotters stonden, dus helemaal onoverkomelijk was het niet.
Zoals gezegd – het duurde even voor we op de spottersplek afgezet werden. Op dat moment stond al een aardige rij kisten klaar bij de baankop om op te stijgen. Flink doorlopen dus, maar ik was gelukkig toch net op tijd en heb niets hoeven missen….
Bij deze dan de foto’s. Waarschuwing: dit verslagje is redelijk pic-heavy (ruim 50 platen)!
1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

Na ongeveer een uur begonnen de eerste kisten weer terug te komen. De zon was al aardig aan het draaien, dus de beste hoek qua licht was schuin van achteren. Om duplicatie te voorkomen, zal ik het houden bij enkele voorbeelden.
22.

23.

24.

25.

26.

27.

Nog voordat de laatste kisten binnen waren, begonnen de bussen al te verschijnen om ons naar de andere kant te brengen. Het was immers al ruim na 12’en, en de zon stond al behoorlijk boven de baan. Bij de bus aangekomen, hoorden we echter weer kisten opstarten. Het bleken de Saoedische Typhoons te zijn (waarvan het gerucht ging dat ze niet zouden vliegen, i.v.m. het Suikerfeest), een plukje Griekse F-16’s en een 4-tal Phantoms. De keus was dus snel gemaakt om rechtsomkeerts te maken, en de bussen maar even te laten wachten (ik was niet de enige die er zo over dacht overigens). Het licht was inmiddels verre van ideaal, maar toch ben ik blij dat ik nog even gewacht heb…
28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

Nadat de Phantoms waren opgestegen, ging ik mee met de laatste bus naar de overkant. In tegenstelling tot de vorige plek waren hier diverse faciliteiten (toiletten, BBQ, diverse kraampjes waar de deelnemende units emblemen e.d. verkochten, etc) en was het aangenaam vertoeven. Aan deze kant sta je pal naast de taxibaan, en is de hoofdbaan een stukje verder weg. Vanwege de heathaze, moet je het hier vooral hebben van de taxibaan (en is een krukje wederom geen overbodige luxe).
35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

Nadat de laatste F-16 vertrokken was, werden we rond 17:30 verzocht het veld weer te verlaten. Velen hadden nog gehoopt de avondmissie mee te kunnen pakken, maar aangezien deze pas rond 19:30 zou vertrekken, zat dat er niet meer in. Evengoed een geslaagde dag, welke zeker voor herhaling vatbaar is.